dinsdag 8 maart 2011

Oorpijn

Voor zover ik me kan herinneren heb ik als kind nooit oorpijn gehad. De meisjes wel, en ook al meer dan eens. De eerste keer dat we met oorpijn te maken kregen was E. nog nul jaar, dit liep uit op een kuurtje en ging daarna ook weer over. Maar dat was pas het begin van een zichzelf herhalend patroon. Ook S. heeft al voor haar eerste verjaardag last gehad van oorpijn en daar een kuurtje voor gekregen.

Op dit moment is het weer raak. Eraan vooraf gaat er altijd een periode van gedoe en onzekerheid. Ook deze keer weer begon het daarmee. Vorige week. S. was veel aan het huilen en ook regelmatig krijsen. Wanneer ze naar bed werd gebracht was het drama en haalde ik haar soms er direct weer uit omdat het niet om aan te zien was. Je zou verwachten dat wij de link dan snel kunnen leggen tussen het huilen en oorpijn -helemaal omdat ze snotverkouden was-. Maar nee, je wordt aan het twijfelen gebracht. Want ze wordt ook bijzonder eigenwijs en gaat soms ook huilen als ik de kamer verlaat. En bij het verschonen lag ze ook plat en bleef het stil. En ze staat op het punt om een sprongetje te maken, ze staat al bijna los dus daar kan het huilen ook van komen.

Donderdag besprak ik het even met oma Knoest. Die dacht ook dat het gewoon haar willetje was want ze viel na even huilen gewoon in slaap.
Vrijdagmiddag zie ik wat bloed op S. haar wijsvingertje. De eerste gedachte was dat ze een wondje had bij haar nagel, maar binnen een halve seconde drong het tot me door. Die vinger kwam ongetwijfeld uit haar oor. Ja hoor.. het was raak, een bloedoortje. Gelukkig was nu ook meteen de ergste druk er vanaf en ging het weer de goede kant op.

Zaterdagmiddag kwam E. huilend uit bed. Helemaal van slag van de oorpijn. Voor de zekerheid even de huisartsenpost gebeld om te vragen wanneer we iets moeten ondernemen. We hoeven pas langs te gaan als ze langer dan drie dagen koorts hebben.

Nu slapen de meiden dus met hun hoofdeinde omhoog, krijgen ze regelmatig een 'snuifje' en hebben we wat gestoomd. Bij erge pijn mogen ze zo'n lekker pilletje (ja ze vraagt er zelfs om of ze alsjeblieft een pilletje mag).. En dan hopen we maar dat het snel voorbij is met de kou en de verkoudheid die daarbij telkens opduikt.

2 opmerkingen:

  1. op één of andere manier had ik deze helemaal gemist en zag m vanmiddag (woe) pas... wat vervelend voor ze. Het was dus inderdaad niet het sprongetje wat je vrijdag zei... alhoewel dat er natuurlijk ook aan zit te komen.
    Hopelijk hebben ze het ergste gauw gehad. Dikke knuffel van omaline XX

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Het gaat gelukkig weer stukken beter. Het slapen met het hoofd wat meer omhoog lijkt goed te helpen tegen de oorpijn..

    Ik zal je knuffel over brengen :) x

    BeantwoordenVerwijderen