Oogjes

Toen E. en S. geboren waren zijn we trouw gestart met de vitamientjes. Druppeltje hier en druppeltje daar zouden ervoor zorgen dat botten en tanden sterk worden. Dit ging prima, maar echt leuk vond ik de verplichting niet. Zeker toen de druppeltjes steeds langzamer hun glazen potje uit kwamen en ik dus ruim de tijd moest inplannen voordat ze keurig samen op het kinderlepeltje lagen.
Ineens bedacht ik me dat er ook pilletjes waren met vitamine D. Bij de drogist bleek dat inderdaad het geval en blij ging ik naar huis met een potje met 200 kleine pilletjes. Tot nu toe hebben E. en S. helemaal geen problemen met pilletjes. Als het via de mond naar binnen mag tenminste. Vanaf het begin werden de witte rondjes al goed ontvangen. Ze vallen zelfs zo in de smaak dat E. aan haar eigen 'oogjes' niet altijd genoeg heeft en nog even bij S. gaat bedelen. Maar nee, met een haarfijne pincetgreep plukt S. ze een voor een van haar tafeltje om ze zelf weg te werken. Een welkome aanvullen op onze -sinds kort in het leven geroepen- vitamine afdeling. Want wanneer mijn eigen vitaminetablet nog rustig het water laat bubbelen en verkleurt, heb ik in mum van tijd de meiden voorzien van hun dagelijkse pilletjes.