Eerlijk

Voorbeeld 1.
Ik was maar even in de bijkeuken geweest. De was gesorteerd en in de machine gedaan. Toen kwam ik weer terug in de keuken. Tot mijn schrik had E. haar stoeltje tegen het keukenblok gezet op de plek waar onze kookplaat zit. Ze zat erop. Strak met haar knieen tegen de onderste lade. De kookplaat was uit en ze zat op haar billen. Er was dus nog niks aan de had. Maar ik weet dat ze in een klauterfase zit. En ik weet dat ze de knopjes makkelijk kan omdraaien dus dat haar plan de volgende keer wel zou kunnen lukken.
Streng pak ik haar vast bij haar arm. "E. dat mag toch niet?!" "Je stoeltje is voor in de kamer, niet voor in de keuken". Even werd het stil... Toen kwam haar eerlijke antwoord. "E. mat niet de la openmaken" E. mat niet de chocoladepasta pakken." "E. mat niet de chocoladepasta openmaken"
En het was me duidelijk. E. had nog helemaal geen interesse in de kookplaat. Het ging haar om de la met broodbeleg. Het 'gevaar' was de pot chocoladepasta geweest.

Voorbeeld 2.

Ik moest boven even een bed verschonen. Allebei de meiden zaten aan de keukentafel in hun kinderstoel. Ze hadden al een slok pap achter de kiezen en kregen van mij een beschuitje. Ze zijn dol op alles wat je kunt eten. Allebei. Ik doe boven mijn ding en kom beneden. Een rustig tafereeltje zie ik voor me. De beschuitjes zijn op en de meisjes zitten rustig in hun stoel. Ik constateer vragend "Hebben jullie de beschuitjes op?" "Was het lekker?". Dan antwoord E. "E. heeft S.' schuitje opgegeten"
Na het nog een aantal keer te checken ben ik er zeker van, S. heeft moeten toekijken hoe E. twee beschuitjes zat te eten terwijl er voor haar niets meer was. 

Wat is 2 jaar toch een leuke leeftijd. Ze zoekt haar grenzen op omdat ze die nog niet kent. Maar ze is o zo eerlijk. In de aanwezigheid van een vreemde meneer verteld ze me  hardop dat ze hem 'een beetje eng' vindt. Als ze stout is geweest, en ik was er niet bij, dan verteld ze me achteraf eerlijk wat er is gebeurd. Wat een (h)eerlijke leeftijd.