Ketting rijgen

Door mijn ervaring met kleuters in het onderwijs, weet ik hoe moeilijk het is om een ketting te rijgen. Er kan van alles mis gaan. Om de klus te klaren moeten de handen goed kunnen samenwerken. Een hand moet de leiding nemen, de ander volgen. Stuur je het draadje door de kraal, of stuur je de kraal om het draadje? En met welke hand pak je dan weer het draadje aan de andere kant eruit? Het maken van een ketting vraagt om concentratie, oog-handcoördinatie, fijne motoriek en een goed handelingsplan.
In de afgelopen jaren heb ik heel wat kralen over de grond zien dobbelen en opgeraapt. Gefrustreerde kinderen gemotiveerd. Geduldig tips gegeven en voor gedaan wat het beste werkt.

Toen was E. aan de beurt. E was al onder de indruk toen het doosje nog dicht zat en kon niet wachten om met de kralen aan de slag te gaan. Mijn gevoel zei dat ik uiteindelijk zelf de ketting moest maken, maar bij de aanblik van E.'s enthousiasme had ik daar geen problemen mee.

Je kunt je voorstellen hoe trots ik was toen E na een keer voordoen moeiteloos kraal voor kraal aan het draadje reeg. Opperste concentratie, zorgvuldig uitgekozen kleuren, een pincetgreep zoals ze het op de basisschool maar sporadisch zien, zat ze in haar kinderstoel te rijgen. Het ging zelfs zo goed dat ik ondertussen weg kon lopen om wat anders te doen. En dat deed ik. E. had juist een stuk of twintig kralen erop zitten en toen gebeurde het.. ze pakte per ongeluk de verkeerde kant. Het geluid van de kralen op het laminaat moet je er zelf bij denken, maar mijn gevoel had het toch bij het rechte eind gehad. Ik heb uiteindelijk zelf de ketting gemaakt.