Nederlanders zijn wat 1 ding betreft allemaal hetzelfde. We kopen bepaalde spullen op het moment dat we dat nodig vinden, en meestal is dat moment voor iedereen gelijk. In het geval van een slee is dat meestal als de eerste sneeuw al is gevallen.
Zo wij niet anders. Vorig jaar ten minste. En dat hebben we geweten, want de winkels hadden niet genoeg sleeën op voorraad voor het hele land... dus hebben we er een moeten lenen.
Dit jaar besloten we het anders te doen, we zouden voor de sneeuw een slee kopen van marktplaats. Maar toen ineens stond er die aanbieding in de Aldi folder. We waren er op tijd bij en nu zijn we in het bezit van onze eigen slee. Het is een prachtig exemplaar, opvouwbaar zelfs. Er mist alleen een rugsteuntje.
Voor E. is dat geen enkel probleem. Keurig pakt ze met haar wantjes de slee vast en zet ze haar nieuwe snowboots op de daarvoor bestemde richeltjes. Bij S. gaat het heel anders. Hoewel ze erg stevig zit (lees: goede rompbalans en de lichaamsbouw van een sneeuwpop), steken haar benen vooruit en haar armen opzij. In haar skipakje van wit en zacht rose ziet het eruit alsof we een sneeuwpop op de slee hebben gebouwd. Het valt natuurlijk te verwachten dat zo'n sneeuwpopje bij het eerste richeltje met haar gezicht in de sneeuw ligt en nee dat testen we niet uit.
Gelukkig kwam papa thuis met een rugleuning. Apart te verkrijgen en los op de slee te monteren. De slee. Dat wil zeggen, welke slee dan ook, maar niet de onze.. Ondanks knap knutselwerk met het omdraaien van pinnetjes en verbinden met tai rips wilde de rugleuning niet meewerken aan papa's plannetje.
Zo wij niet anders. Vorig jaar ten minste. En dat hebben we geweten, want de winkels hadden niet genoeg sleeën op voorraad voor het hele land... dus hebben we er een moeten lenen.
Dit jaar besloten we het anders te doen, we zouden voor de sneeuw een slee kopen van marktplaats. Maar toen ineens stond er die aanbieding in de Aldi folder. We waren er op tijd bij en nu zijn we in het bezit van onze eigen slee. Het is een prachtig exemplaar, opvouwbaar zelfs. Er mist alleen een rugsteuntje.
Voor E. is dat geen enkel probleem. Keurig pakt ze met haar wantjes de slee vast en zet ze haar nieuwe snowboots op de daarvoor bestemde richeltjes. Bij S. gaat het heel anders. Hoewel ze erg stevig zit (lees: goede rompbalans en de lichaamsbouw van een sneeuwpop), steken haar benen vooruit en haar armen opzij. In haar skipakje van wit en zacht rose ziet het eruit alsof we een sneeuwpop op de slee hebben gebouwd. Het valt natuurlijk te verwachten dat zo'n sneeuwpopje bij het eerste richeltje met haar gezicht in de sneeuw ligt en nee dat testen we niet uit.
Gelukkig kwam papa thuis met een rugleuning. Apart te verkrijgen en los op de slee te monteren. De slee. Dat wil zeggen, welke slee dan ook, maar niet de onze.. Ondanks knap knutselwerk met het omdraaien van pinnetjes en verbinden met tai rips wilde de rugleuning niet meewerken aan papa's plannetje.
En toen gebeurde het. Zomaar. Een geniaal plan kwam zomaar in me op. Nou gebeurd dit niet dagelijks dus voel ik me vrij om erover op te scheppen. Ik zag het voor me en wist al bijna zeker dat het zou lukken. Het wipstoeltje. Ons wipstoeltje is redelijk breed, dus het frame ervan zou zo om de slee moeten passen. Hup naar boven, wipstoeltje van zolder gehaald, papa aan de slag en zie hier het resultaat: onze comfort slee.
Ik begrijp werkelijk niet dat ik nog nooit andere ouders heb gezien die hun wipstoeltje op de slee hebben gezet. Het is vastgemaakt met een enkele tai rip om te voorkomen dat dochterlief op een goed moment naar voren wordt gelanceerd, maar het is zo comforabel dat de meisjes niet meer alleen voor ons plezier meegaan, maar ook voor hun eigen plezier.
Als volgende winter de eerste sneeuwvlokjes naar beneden komen vallen, en Nederland weer volop naar de winkels rent om een slee te kopen, weet ik al wat we hier doen. Op ons gemakje slenteren we naar zolder. Daar pakken we de meest relaxedte slee die ik ken, en de meiden maken een ritje op onze eigen comfort slee.
Als volgende winter de eerste sneeuwvlokjes naar beneden komen vallen, en Nederland weer volop naar de winkels rent om een slee te kopen, weet ik al wat we hier doen. Op ons gemakje slenteren we naar zolder. Daar pakken we de meest relaxedte slee die ik ken, en de meiden maken een ritje op onze eigen comfort slee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten