Ik stond mijn boodschappen nog in te laden toen een mevrouw hartelijk in het twents mijn kant op begon te lachen. Ik kende haar niet en ze lachte (gelukkig) niet om mij. Ze keek iets lager. In de fietskar zaten de meisjes. Twee roze jasjes en ieder een krentenbol in hun hand/mond. Het was ook een schattig gezicht. In de winkel wisten ze ook een en ander aan bekijks op zich te richten. Terwijl E. in het zitje van het boodschappenkarretje zat stond S. zich vast te houden aan het randje. Om haar heen lagen alle boodschappen die we al verzameld hadden. Bij de kassa aangekomen hielp E. me om de boodschappen op de lopende band te leggen. S. daarentegen haalde de spullen er juist vanaf. E. en ik bleken sneller waardoor alle spullen uiteindelijk toch op de band terecht kwamen. "Je bent er maar druk met" hoorde ik de dame achter ons zeggen.
Toen ik de spullen in de fietskar stopte zaten de meisjes vast aan hun krentenbol. Na een vriendelijke blik en wat vriendelijke woorden met de lachende dame gewisseld te hebben gingen we weer op pad. In het zonnetje reden we terug naar huis. Maar E. maakte alleen het begin van de terugrit mee, daarna viel ze in slaap.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten