Gék op bloemen

Ik had vroeger nooit zoveel met bloemen. Tuurlijk, ze zijn mooi, ze ruiken lekker, maar op een of andere manier genoot ik er niet bijzonder van als ze op onze tafel stonden. Sterker nog, de meeste bosjes hebben bij ons langer dood in hun vaasje gestaan dan levend.

Toch is daar verandering in gekomen. Ik weet niet of het komt doordat ik nu in een huis woon waar ik me meer thuis voel, of dat ik gewoon ouder ben geworden. Misschien heeft het te maken met de 'bloemenschaarste', aangezien we nu in een dorp wonen waar uitsluitend een spar te vinden is waar doorgaans geen bloemen te koop zijn in plaats van een bruisende stad waar je op de hoek van de straat een bosje mee kunt nemen.

Hoe dan ook, toen B. thuis kwam met dit prachtige, geurende exemplaar, maakte mijn hart echt wel even een sprongetje.