Boffen

Het is laat. In slow motion en zo zacht als mogelijk is gaat de deurklink naar beneden. Op onze tenen sluipen we naar binnen. De kamer is verlicht door één lamp. Het is het roze lampje op de kast. Oorspronkelijk was dat lampje de aanleiding geweest om naar binnen te sluipen. Maar nu niet meer. Het lampje doet er bijna niet meer toe. Ons doel ligt daar. Een in het kleine prinsessenbedje, een in het grote prinsessenbed. We horen de ademhaling en zien de lijfjes ontspannen liggen. De handjes liggen er ontspannen bij en de vingertjes zijn al uit de mond gezakt. De een ligt nog keurig onder de dekens, de ander ligt er ongeveer naast. Ze liggen beiden op hun buik. Dat is de voorkeur geweest vanaf het begin. We doen een paar passen de kamer in om even te genieten van wat we zien. Tussendoor wisselen we een veelbetekenende blik uit. Wat een rijkdom. We boffen maar met ze.. Morgenavond sluipen we weer even hun kamer in.