Met ingang van 2011 gaan onze meiden niet meer naar het KDV, maar naar gastouders. Deze oplossing is ons in de schoot geworpen. We leerden opa en oma Knoest precies kennen op het moment dat we aan een nieuwe opvang toe waren. Omdat we 1 auto hebben en het KDV niet in ons eigen dorp is en wij ook allebei ergens anders werken werd het brengen en halen van de meiden steeds meer gedoe. Allerlei factoren waren van belang om iedereen op tijd op zijn plaats en weer thuis te krijgen. Het weer moest goed zijn om de motor te kunnen pakken (papa), de tijden van het werk moesten matchen met de tijden van het KDV. Dan hadden we op donderdag nog een andere oppasregeling, weer in een andere plaats. En ook dat leek logistiek minder ideaal dan gehoopt. Alles moest strak gepland worden en we hadden het gevoel dat dit voor niemand een succes was.
Maar toen kwamen opa en oma Knoest op een dag bij ons naar de kerk. Dezelfde middag gingen we bij ze op visite en laten zij nou net gastouders zijn in ons dorp. Vandaag was het zover. E. en S. mochten bij opa en oma Knoest spelen. We zijn er een paar keer op visite geweest, dus ze wisten wat ze te wachten stond. Opa Knoest was met nieuwjaarsdag al minder eng gebleken dan het de eerste keer leek. Er is leuk speelgoed en.. niet geheel onbelangrijk.. oma Knoest heeft rozijntjes.
S. was wel even verdrietig, maar op de armen van oma Knoest met haar vertrouwde duimpje in haar mond was het snel in orde. E. had al direct de wandelwagen met pop gevonden en verdween achter de tafel waaraan druk monopoly werd gespeeld. Een nieuw jaar een nieuwe start voor de meiden. Ik ben benieuwd naar de verhalen van E. die er ongetwijfeld zullen komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten