Het stappen gaat goed. Vooral aan de hand loopt S. als een speer, maar ook zonder hand krijgt ze steeds meer vertrouwen in eigen benen. Dat gaat alleen iets minder snel. En dat is nou net wat S. leuk vind. Snel. Daarom kiest ze nog meestal voor de gemakkelijkste (en snelste) weg, het kruipen.
Van de week liet ik de meisjes weten dat we naar boven gingen. We stonden nog in de keuken en voordat ik naar de trap liep ging ik nog even gauw de tuin in om iets te pakken. De meiden gingen vast richting de trap. E. deed de deur open en bleef netjes onder aan de trap wachten. Toen riep ze me: 'mamaa, S. gaat al naar boten. S. mat tot niet naar boten?'
Ik rende naar de trap en kon S. al niet meer zien, ze was de bocht al om en stond op de 9e traptrede. Tsja.. snel dus. Gelukkig is ze naast snel ook erg handig. Alles waar ze op klimt, daar klimt ze ook keurig in zn achteruit weer zelf af zonder te vallen. Toch was ik blij dat ik bij dr was en het laatste stukje tilde ik haar snel omhoog. Want
trappen en risico nemen, dat doe ik maar liever niet meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten