Patat met mooie mensen

Het spelletje begon toen E. nog een kleine baby was. Meidenpap raakte haar neusje aan en maakte daarbij een geluidje. Kleine E. herhaalde dat geluidje. Zo schattig. Ook bij S. werkte het al toen ze nog klein was. Een van de eerste manieren om via de stem met onze meisjes te communiceren.

De meisjes werden groter en het spelletje veranderde. Ook andere neuzen werden ingedrukt en elke neus had z'n eigen toontje. E. drukt op iemands neus en het geluid komt vanzelf. Eigenlijk vergelijkbaar met modern speelgoed, maar dan druk je op iemands neus. Dikke pret.

Op een dag zaten we aan tafel en E. drukte op de neus van B. In plaats van het verwachtte toontje zei B.: 'frikandelletje'. En sindsdien worden er woorden gekoppeld aan het drukken op een neus. Toen E. afgelopen weekend op de neus van haar vader drukte klonk er 'kroket'. Kort was het stil. Toen drukte ze op haar eigen neus en zei ze het na. Koket. Opnieuw drukte ze de neus van meidenpap in. 'Frikandel'. Bedachtzaam ging haar vinger richting haar eigen neusje. Fikedel. Weer drukte ze op de neus van B. 'patat met mayonaise' was het antwoord. Toen het wijsvingertje haar eigen neus had ingedrukt klonk er zachtjes 'patat met mooie mensen'.
Wij -B. en ik- keken elkaar even aan en hielden onze lach in. Hoorden we het goed? B. zei het nog eens en weer zei E. het na. Patat met mooie mensen. Als we weer naar de snackbar gaan laten we E. bestellen, ben benieuwd wat we dan in ons bakje krijgen.