Koninginnedag

Als er een datum per jaar is waarvan ik de herinneringen goed vast kan houden is het wel koninginnedag. De herinneringen van deze dag zijn voor mij nog duidelijker dan de herinneringen aan mijn eigen verjaardagen. Koninginnedag is een dag waarbij je meestal de deur uit gaat. Je kiest een stad of dorp waar je je gaat of laat vermaken.

Mijn eerste herinneringen zijn van koninginnedag in de Hilversumse Meent. Als kind je fiets versieren. 's Morgens op de stoep luisteren of je de muziek al kon horen. Zeuren wanneer we nou eindelijk vertrokken. Kijken naar de zweefmolen. Banjeren over de rommelmarkt en getrakteerd worden op iets lekkers.

Als er één koninginnedag is die in mijn geheugen gegrift staat dan is dat wel die van 2004. In de ochtend werd ik door B. per motor opgehaald. De rit ging naar Huizen. We vervolgden onze route later op de dag naar Amsterdam. Om 's avonds weer terug te gaan naar Huizen. De motor was geparkeerd en wandelend gingen we op weg naar het vuurwerk. Maar daar kwamen we niet aan.
Onderweg klommen we ergens over een hekje en streken we neer in een weilandje alwaar we met het vuurwerk op de achtergrond onze allereerste kus uitwisselden...

Vandaag kon ik weer mooie koninginnedag herinneringen toevoegen. Met nog geen potje schmink in huis besloot ik gisteravond laat nog even wat 'oranjes' voor de meisjes te maken. Van de oranje ribstof die ooit diest deed als gordijnstof voor onze camper maakte ik een -hoe zal ik het noemen- kleedje. Snel haakte ik een simpel bloemetje voor in E. dr staartje. Het vlaggetje werd tevoorschijn gehaald en vanaf vanmorgen vroeg klonk het Wilhelmus overal waar wij gingen.

De meisjes genoten van alles wat ze zagen. E. heeft elke wapperende vlag aangewezen (en dat zijn er nogal wat hier) en op de rommelmarkt hebben we 3 leuke boekjes gekocht.

Zeven jaar geleden hadden we niet kunnen bedenken dat we vandaag als gezinnetje met twee kleine meisjes over de rommelmarkt zouden trekken. En evengoed kunnen we vandaag niet bedenken hoe ons leven er over zeven jaar uitziet. En dat is vast maar goed ook. We komen er vanzelf achter. Tot die tijd hebben we nog heel wat mooie koninginnedagen voor de boeg.

7 stappen

Donderdagmiddag. 28 April 2011. Terwijl mijn migraine onderdrukt werd door twee porties ibuprofen en B. op de bank lag met rugpijn, verkoudheid en hooikoorts waren de meisjes nogal pieperig. Geen wonder. Het was al etenstijd en ik stond met mijn keukengereedschap in de pan te roeren. S. probeerde ondertussen de keukenkastjes open en dicht te doen. Met een zucht tilde ik haar op en zette haar twee meter verderop in de kamer op haar voeten. Ze bleef staan. Ik bleef even naar haar kijken in afwachting wat ze zou gaan doen. Kort stond ze stil. Toen zette ze een stap. Zelf. Haar allereerste losse stap. Snel zei ik tegen B. dat ie moest kijken. Toen kwam er nog een stap en nog een. Ik telde mee en het waren zeven stappen. Applaus en gejoel was onze reactie. Ons enthousiasme was zo groot dat E. gelijk wilde laten zien dat zij ook kon lopen :).
Het kruipen heeft nog even de voorkeur, want dat is natuurlijk zo lekker makkelijk. Maar ze kan het. En aan de hand is ze niet te remmen.. S. kan lopen.

Pasteitjes

 Afgelopen week kocht ik bij de Wibra voor nog geen twee euro pastei vormen. Ik kan me niet herinneren dat ik daarvoor ooit een pasteitje heb gegeten, laat staan dat ik het zelf gemaakt heb. Maar B. heeft zich nog wel eens laten verleiden bij zo'n snacktentje, dus moest het ongetwijfeld lekker zijn. Ik kon ze gewoon niet laten liggen en wilde het gaan proberen. 

Thuis ging ik eerst eens op internet recepten lezen. Ik kwam er achter dat er nogal wat variatie is. Van bladerdeegbakjes met kipragout erin tot recepten waarvoor je een complete surinaamse toko moet leegkopen. Ik besloot een eigen variatie te maken. Ik startte met de vulling. Alles wat ik erin wilde hebben zette ik klaar en mikte het samen in de pan. Toen dat voor elkaar was moest er een deeg gemaakt worden. En mijn ervaring met deeg, stevig deeg, is niet erg positief. Maar het ging goed. Erg goed zelfs, ik was er zelf verbaasd over.

Toen was het zover. De vormen werden tevoorschijn gehaald, uit het deeg haalde ik rondjes met een soepkom. De rondjes gingen in de deegvorm. Op het deeg een beetje vulling. Even dichtknijpen en voila, een keurig pasteitje. In een wip maakte ik een hele serie waarvan ik de meeste zo kon invriezen. De overige pasteitjes gingen in de pan en toen we gingen proeven was ik pas echt tevreden. De meiden hebben er ook van gesmikkeld.

Vulling:

2 uien

wortels geraspt

2 gekookte eieren

mihoen

knoflook

gehakt

taugé

prei

kipboullionblokje

peper,zout

Deeg:

250 gr bloem

1 ei

2 el olie

zout

lauw water

Bereidingswijze:

Vulling.

Bovenstaande ingredienten bij elkaar in een pan doen. Overtollig vocht na afloop afgieten.

Deeg.

Ingredienten tot samenhangend deeg kneden. Water op gevoel toevoegen. Een kwartier afgedekt wegzetten. Daarna opnieuw kneden. Wanneer het niet meer plakt is het goed. Werkblad met bloem bestuiven en deeg uitrollen om er rondjes uit te steken.

Papaplannetjes

Onze meisjes vervelen zich weinig. Natuurlijk zijn ze net als alle kinderen wat hangeriger rond etenstijd, maar voor de rest biedt hun week over het algemeen nogal wat afwisseling. De dagen dat ik thuis ben vul ik met de dingen zoals ik op deze weblog beschrijf. Daarnaast brengen ze twee dagen in de week door bij opa en oma Knoest, die ook niet bepaald stil zitten.

En dan hebben we meidenpap die vol zit met papa plannetjes. Regelmatig komt hij thuis met een of andere verrassing voor de meisjes. Laatst was het een prikblok en kort geleden nog een paasei. Ik heb het niet zomaar over een paasei, maar een sprekende variant! Wat hebben we daar een lol mee gehad. 'Joepieee, ik ben hiehierrrrrrrrrr!!!' roept het roze vrolijke ei. Dan valt er een korte stilte. E. draait haar hoofd in het rond en speurt de kamer of keuken af. Opnieuw begint het ei iets te roepen. En wanneer het knalroze ei gevonden is trekt E. de bovenkant van de onderkant. Vanbinnen zit een klein gekleurd koetje (?).. 'Je hebt me gevonden!!' roept het diertje.. Wat een pret.

E. vind het geweldig om te zoeken. Maar ook het verstoppen vindt ze leuk. Ze zoekt een geschikt plekje en roept papa om te komen zoeken. 'Papa, ik heb het ei verstopt op de prullenbak!'

Vorige week heeft meidenpap de meisjes met de fiets opgehaald van hun oppasadres. Goed voorbereid ging hij op pad. Ik kwam 's avonds thuis uit mijn werk en zag de foto's. Een ware picknick was het geworden. Alles er op en eraan. Meisjes op een kleedje in het gras. Eten. Drinken. Een bal om mee te spelen. En toen ik de volgende dag de spulletjes uit de fietskar haalde zag ik een lege pot appelmoes en zelfs de 'jip en janneke picknickmand' was mee gegaan.
Toen ik de foto's zag kon ik met terugwerkende kracht nog even meegenieten van dit geslaagde plan!

Pasen 2011

Op deze blog zag ik een moderne versie van het paasverhaal.. Zelfde verhaal, maar verteld via Twitter..

Opgeruimd staat netjes

Bij het indelen van ons 'nieuwe' huis vorig jaar, hebben we op zolder een groot bureau geïnstalleerd. Dit bureau stond achter de schotten en was nog van de familie R. geweest, die in dit huis woonden vóór de familie E. waar wij het van kochten.

De helft werd in beslag genomen door computer en spulletjes van B. De andere helft werd gebruik voor naaimachine en hobbyspulletjes van mij.

In een jaar kan er veel veranderen, de computer heeft een eigen kamer gekregen en de zolder was fijn om te hobbyen, maar het viel me op dat er maar weinig momenten waren dat de meiden op bed lagen en dat ik de rust had om op zolder aan de slag te gaan.

De laatste weken ging ik regelmatig op zolder spulletjes halen om aan de keukentafel te fröbelen. En toen... kwam er een nieuw plan. Kasten in de bijkeuken opnieuw indelen en plek maken voor de hobbyspullen. Ik pakte een paar dozen in met vrolijk pakpapier van de HEMA en zo werd de eerste stap gezet om de bijkeuken te veranderen.

Het is voorlopig nog niet klaar, we gaan er nog gordijnen voor maken.. maar het idee dat er achter de toekomstige gordijnen van die gezellige dozen staan maakt me nu al vrolijk.

Vingerverf

Als kind vond ik het geweldig om werkjes te maken. En wanneer er een reden was om iemand er blij mee te maken was het nog leuker.. We hebben het nooit geteld, maar in de loop der jaren zijn er heel wat tekeningen en andere werkjes uitgedeeld aan opa's en oma's en andere belangstellenden.

En nu ik zelf kinderen heb die kunst kunnen produceren vind ik het even leuk. Als er een goede reden is om voor iemand iets te maken, dan leg ik de meisjes uit wat de bestemming en het doel is van hun inspanningen en dan gaan ze aan de slag. Tot nu toe lijken ze er evenveel plezier in te hebben als ik vroeger. En ik geniet lekker mee..

 

Sausje smeren

Een grote blauwe dolfijn was het eerste wat opviel. Daarna kwamen de twee verdrietige oogjes erboven. En onder de blauwe dolfijn de vertrouwde vingertjes, die altijd troost bieden. Ze was gevallen. Voor de zoveelste keer. En wéér op haar lip. Deze keer geen tand er doorheen, maar op de voorkant van haar bovenlip. Een schaafwond als bewijs.

We begonnen trouw te smeren. Ik vraag me werkelijk af of 'vallen en stoten zalf' enig nut heeft, maar het placebo effect is aanwezig.. en dat is voor mij wel reden genoeg. Als het litteken uiteindelijk dan minder zichtbaar is is dat mooi meegenomen.

Elke avond smeren we het 'sausje' op de lip. E. mag zelf smeren. Uiterst geconcentreerd lepelt ze met haar wijsvinger het beetje zalf dat ik uit het tubetje knijp. Vervolgens brengt ze haar vinger voorzichtig naar haar lip en wrijft het zachtjes heen en weer. Gek is ze op smeren. Als ik het een avond vergeet dan vraagt ze er zelf om. Ze smeert zich na het badderen zelf in met bodylotion, ze smeert haar lip in en ze smeert als het even kan vanalles in haar haar. Vorige week wist ze -in de halve minuut dat ik boven was om luiers te pakken, om mee te nemen naar de oppas- het kleine potje sudocrem uit de tas te hengelen. Toen ik beneden kwam was ze alvast begonnen met smeren. Ze zei iets in de trant van: "Ik heb het sausje gesmeerd". Maar dat was natuurlijk overbodige informatie..

10 jaar..

Morgen is het feest, dan hebben we een verjaardag. 10 jaar. En dat gaat gevierd worden met taart. Veel taart. Het gaat om onze kerk. Wij komen daar pas een jaar, maar het begon allemaal 10 jaar geleden. Morgenochtend spreekt Eddy Bakker (...) en na afloop is er taart.

Ik heb me opgegeven om ook een taart te verzorgen, en dit is m geworden. 

En bij een kado vraag je je natuurlijk af wat er in zit...? Nou dit:

Ik bakte een brownie en in dezelfde vorm een cake van biscuitdeeg. Beide gingen ze door midden, waarna ik ze heb opgestapeld met een laagje cream cheese frosting er tussen. Bovenop smeerde ik lemon curd en tot slot pakte ik het in met mars mallow 'pakpapier'.. De strik heb ik ook gemaakt met mars mallow fondant, alleen dan gedeeltelijk met cacao in plaats van poedersuiker aangemaakt.
Het was voor E. -en ook voor mijzelf- even wennen om de taart niet direct te proeven toen die af was.. Ik hoop nu maar dat ie morgen net zo lekker smaakt als ik ervan verwacht..

Springen

MAMAAA... WE ZITTEN SAMEN OP DE AUTO!

Ik laat mijn bezigheden in de keuken even voor wat ze zijn en kijk naar buiten. Daar komen ze aangereden. E. aan het stuur en S. erachter. Met haar handjes houdt ze E. goed vast en zo rijden ze mijn kant op. Ze worden steeds groter en beginnen inmiddels echt samen te spelen. Big smile op twee gezichtjes. Dolle pret. Hoe ze er samen opgeklommen zijn heb ik niet gezien, maar vermoedelijk is E.gewoon tussen S. en het stuurtje in geploft.

Inmiddels zijn we gewend aan het ritme waarbij er eerst wat zeurderige dagen voorbij moeten komen voor er ineens weer allemaal nieuwe dingen lukken. Een van de sprongen waar we bij S. nu al even op 'wachten' is het los staan en lopen. Hoewel ze al een tijdje behoorlijk sterk is in de benen geeft ze toch de voorkeur aan het door de knieen zakken en wegkruipen als ik haar probeer neer te zetten.

Terwijl deze sprong voor ons gevoel ieder moment kan komen zien we talloze andere sprongetjes in haar ontwikkeling. Ze kletst steeds meer met ons mee. Papa, mama, diediedie en veruit favoriet: 'bèèèhh'. Als ze een dier ziet, ongeacht of het een schaap, duif, kip of slang is, zegt ze bèèèhh... Ze kan ook 'boe', maar ook bij koeien geeft ze meestal de voorkeur aan bèèèhh.. Ze wijst tijdens het mekkeren wel keurig het dier aan waar ze naar kijkt.

Een groot verschil met grote zus E. is dat S. een voorbeeld heeft. De hele dag houdt ze in de gaten wat haar grote zus allemaal doet en kan en dat zijn natuurlijk de leukste dingen om te oefenen. Zo klimt ze al weken zelf uit haar kinderstoel. Gordel of niet, S. piept er zo tussendoor en al meerdere keren moest ik er op af rennen omdat ze in haar stoel was gaan staan. Ze klimt ook op de loopauto (lees: ze gaat er gerust boven op staan met de handjes aan het stuur) en gisteren in de speeltuin zaten B. en ik eventjes te kletsen en toen was mevrouw ondertussen halverwege de trap naar de glijbaan geklommen. Ze klom er overigens ook zelf keurig in z'n achteruit vanaf.

Maar ook letterlijk maakt ze sprongetjes. Ook dit heeft ze van haar grote zus gezien. Dan gaat ze staan in haar ledikantje, ze houdt zich vast en begint te 'springen'. Ze heeft zelf geen flauw idee hoe schattig dit eruit ziet, want haar hoofdstabiliteit is nog niet optimaal waardoor haar koppie heel grappig begint te wiebelen.

En samen hebben de meisjes dus ook de grootste pret.. Hun belevingswereld begint steeds dichter bij elkaar te komen en doordat S. wat groter wordt kan er steeds meer gecommuniceerd worden. De laatste dagen kan ik toch wel zeggen dat S. los staat. Als we haar neerzetten blijft ze netjes even staan. En ook zelf probeert ze voorzichtig een hand los te laten als ze er zin in heeft. Nu nog even het sprongetje 'loslopen', dan scheelt dat een heleboel zwarte knieën en wasjes deze zomer..

Biscuitdeeg en marsmallow fondant

Sinds kort vind ook ik het leuk/lekker om muffins te versieren. Hiervoor gebruik ik geen marsepijn of aangeschafte fondant, maar maak ik marsmallow fondant. Dit is zo ontzettend simpel om te maken en op voorraad te hebben, in mijn ogen perfect. Vandaag wilde ik proberen of ik met dit fondant ook een taart kon bedekken. Alleen had ik tot vandaag nog nooit een biscuitdeeg gemaakt en hier een taart van gebakken. Eens moet de eerste keer zijn, die van mij was vandaag. Het fondant maak ik als volgt:

Nodig:

Marsmallows

Poedersuiker

Werkwijze:

* In de mengkom een stuk of 12 marsmallows gooien

* Ongeveer twee eetlepels water erbij

* In de magnetron warm laten worden en op laten zwellen

* Met een lepel doorroeren. Dit wordt een soepjes, niet egaal maar dat geeft niet.

* Poedersuiker er geleidelijk bij gooien en met de lepel doorroeren. Hiermee doorgaan tot het zo stevig mogelijk is en er geen poedersuiker meer opgenomen wordt.

(Omdat de fondant nog warm aanvoelt is het nog wat zacht, dus het heeft eventjes nodig om weer wat af te koelen tot kamertemperatuur)

* Smeer je handen in met vet (ik gebruik gewoon boter) en pak daarmee de fondant. Zorg dat het werkblad ook vet is, anders gaat het kleven. Zodra de temperatuur iets is gedaald kun je het kneden, uitrollen en gewoon als fondant gebruiken.

(Als je nog iets over hebt kun je het gewoon bij kamertemperatuur in een doosje bewaren, zodra je het weer wilt gebruiken even kort in de magnetron doen en weer goed kneden.)

Met het biscuitdeeg ging het best goed voor een eerste keer. Het was super simpel om te maken. Een volgende keer zou ik de temperatuur van de oven misschien iets lager zetten omdat het buitenste randje mij op het laatst te snel donker werd. De smaak was iig erg lekker. Het recept voor een springvorm van 24 cm. is als volgt:

Nodig:

5 eieren

150 gram suiker

150 gram bloem

1 zakje vanillesuiker

1 snufje zout

Werkwijze:

* Eieren in heet water leggen om wat te verwarmen

* Oven voorverwarmen op 200 graden, bakvorm klaarmaken

* Suiker, vanillesuiker en zout samen met de eieren goed mixen tot het een zachtgele lobbige substantie is.

* Met een lepel de bloem er doorroeren

* Geheel in de vorm gieten en ongeveer 35 minuten bakken in de oven.

De taart -die ik vulde met een mix van slagroom en lemon curd- was goed te bekleden met de marsmallow fondant. Het hele klusje werd geklaard met twee meiden in huis en lekker weer, dus ik probeerde er ook nog wat tempo achter te zetten. Onze vierkoppige jury (inclusief mezelf) was het over de smaak eens, zeer tevreden!

1 april

Lachend stond B. voor me. Haha, leuke grap! Ik keek hem vragend aan. Grap? Ja, leuk hoor.. voor 1 april. Wat bedoel je? Van die eitjes.. je hebt twee eitjes in het kippenhok gelegd.

B. zag wel aan mijn gezicht en reactie dat dat niet het geval was. Ik moest en zou even meelopen om te komen kijken in de ren. Dat leek mij nogal overdreven. Ik wist namelijk van mezelf dat ik er geen eitjes had neergelegd, en als ik het niet had gedaan was het ook wel overduidelijk dat B. met mij een grap zat uit te halen. Want onze kippen leggen nog niet, dus twee eieren op 1 april? Dacht het niet.

Na even aandringen van zijn kant liep ik mee. Maar ik ben niet gek, ik liep rechtstreeks naar de trapkast om in de eierdoos te kijken. We hadden die dag juist een nieuwe doos gekocht met 12 witte eieren. Eerst checken of die nog vol zat. Ja. Vol. Ik wist zeker dat er verder geen eieren in huis konden zijn geweest. Dus het was onmogelijk dat B. er twee eieren had neergelegd.
Nou vooruit, als je het echt zo graag wilt loop ik mee de tuin in.

Daar lagen ze. Echt dus. Twee mooie bruine eieren. Achter in de ren. Wat een stunt, precies op 1 april beginnen twee van onze kippen met leggen. En wat nou écht bijzonder is, ze hebben eieren gelegd waar al een stempel op zit!