Het 'kom je spelen?' tijdperk breekt aan...

Gisteravond na het eten ging de bel. Ik deed de deur open en voor mij stond ons overbuurmeisje. M. Zes jaar en net klaar met groep 3. De meisjes stonden naast mij in de gang, en terwijl wij haar met z'n drieën aankeken bleef ze even stil. We wachtten rustig wat er komen ging en toen zei ze zachtjes: 'ik ben vergeten hoe ze heten'. Ze wees naar E. en S. Ik zei hun namen en overbuurmeisje M. vroeg of ze samen mocht spelen. Ze dacht dat haar moeder het geen goed idee zou vinden bij hun thuis en zo kwam ze bij ons spelen.

Terwijl ze voorzichtig ons huis en speelgoed 'ontdekte' keken meidenpap en ik elkaar af en toe met een glimlach aan. Dit was de allereerste keer. De blik op het gezicht van E. was zo schattig. E. was helemaal onder de indruk en enorm vereerd dat er zomaar iemand bij haar kwam spelen. Trots liet ze de kipjes zien en het een en ander aan speelgoed.
Toen meidenpap en ik even later aan de keukentafel zaten te praten hoorden we de voordeur dicht gaan en slippers van de oprit weg huppelen. Even onverwachts als ze gekomen was, was ze ook weer vertrokken. Beduusd en lichtelijk teleurgesteld bleef E. achter. Toen ik haar naar bed bracht sprak ik met haar af dat ze ook een keer naar het overbuurmeisje toe mocht. Dan zouden we aankloppen en kon ze vragen om te spelen.

Vanmorgen kwam even onverwacht hetzelfde buurmeisje spelen. Tot grote blijdschap van E. Ze gingen samen hinkelen en M. las haar boekjes voor. Voor E. was het al snel tijd voor een middagtukje dus M. mocht 's middags terugkomen. Dat gebeurde ook, maar net te vroeg want E. lag er nog in. We spraken af dat E. bij haar zou komen na haar slaapje. Vanmiddag speelde E. dus daar en na het eten kwam ze ineens nog even langs. Samen met J. haar vriendinnetje uit het dorp en uit haar klas en uit haar gymgroep.

Zo speelde E. vanavond met twee grote meiden. En wat zat ze te genieten.

Afgelopen week heeft ze ook twee keer in de speeltuin met een meisje uit het dorp gespeeld. Het samenspelen ligt haar wel. We moeten nog een jaar wachten, maar volgens mij kan ze haar lol niet op als ze straks naar school gaat en een klas vol kinderen heeft om mee te spelen.

Oppas

Vanaf het moment dat er E. in ons gezin kwam nam de tijd die wij als man en vrouw samen hadden drastisch af. Nou ben ik me er goed van bewust dat deze man-vrouw-tijd in de loopt der jaren alleen maar minder wordt, omdat de kinderen steeds later naar bed gaan tot de dag aanbreekt dat ze later naar bed gaan dan wij. Het is ook niet voor niets dat van alle kanten het advies luidt om tijd samen te plannen.

Wij boffen met een overbuurmeisje dat wil oppassen. Eigenlijk hebben we er meerderen. Toen we in de straat kwamen wonen hoorden we van verschillende buurvrouwen dat ze dochters hadden die het leuk zouden vinden om op te passen. Het leek ons verstandiger als onze meisjes de kans kregen om aan iemand te wennen en het werd buurmeisje M.
Buurmeisje M. vind onze meiden leuk en onze meiden vinden M. leuk. Als ze komt oppassen komen er nog 5 vriendinnetjes van haar mee en samen doen ze dan een spelletje of kijken ze een film.




Boltaartje met bokkenpootjesvulling
en toffee-slagroomvulling

 

De laatste keer heb ik met E. een taart gemaakt toen de M. met haar vriendinnen kwam oppassen. De hele dag had E. het al over M. En ook de dagen erna kwamen er telkens anekdotes over wat er allemaal gebeurd was. Zo had ze de koprol voor gedaan en moesten de grote meiden (met z'n 3en ;)) een vieze luier verschonen.



Ondertussen hebben meidenpap en ik in Duitsland genoten van een heerlijk avondje rust. Naja rust. Ook dat is relatief. Het was die avond schuttersfeest in Uelsen en de complete fanfare stond opgesteld op de stoep voor ons restaurant. En dan begin ik nog niet eens over die kanon die werd afgevuurd...

Na het eten maakten we een mooie wandeling en kwamen we alsnog tot rust. In de vakantie plannen we ook wat tijd samen 'vrij' en dat is maar goed ook, want wat mij betreft is het voor herhaling vatbaar.

Kartonnen doos

Dat is toch leuk, als je kinderen zich kunnen vermaken met een kartonnen doos? We hadden een paar dozen in de keuken staan en de meisjes hadden er al snel wat leuke spelletjes mee verzonnen. Met een beetje fantasie waren ze aan het varen of zaten ze in een trein. Ik vond dat leuk. Zij vonden het ook leuk.

Honderd keer waren ze al in en uit de doos geklommen. En toen leunde S. met haar gewicht tegen de doos. Zo viel ze voorover met haar gezicht op het laminaat. Dikke tranen en piepende oren (voor ons) tot gevolg. Terwijl ik haar tegen me aan hiel voelde ik hoe haar longen zich telken vulden en zo hard als ze kon liet ze weten dat het echt zeer deed.

"Heb je je pijn gedaan?" Vroeg ik haar zachtjes. Het antwoord dat ze dan geeft is zo schattig (we maken dit vaker mee). Op een heel hoog toontje, dat nog hoger wordt zegt (lees: vraagt) ze "jaaaaaaa???".
Zo stelde ik haar nog wat vragen naar de bekende weg en met het geven van hetzelfde antwoord werd ze langzaam rustig.

Met een koud nat doekje veegde ik wat bloed van haar mondje wat het vermoeden dat ze een tand door haar lip was gevallen aanzwengelde. Ze deed haar mond niet open om me te laten kijken maar zat heel rustig bij me op schoot terwijl ze driftig begon te duimen. Toen de ergste schrik eraf was kreeg ik de kans om even in haar mond te gluren. Haar lip was heel, maar iets anders klopte niet aan het plaatje. Van haar linker voortand was een stukje af.

Inmiddels weten we dat ze er geen last van heeft (ze laat dat iig niet merken). En zoals het er nu uitziet staat het eigenlijk heel schattig. Even afwachten nog of de tand een ander kleurtje aan gaat nemen.

Poppenkleedje

De hele dag worden alle poppen bij ons thuis goed verzorgt. Ze gaan naar bed. Worden wakker. Krijgen een fles. Worden gewiegd. Geknuffeld. Mogen aan tafel tijdens het eten. Gaan mee in de auto of in een buggy of loopwagen. Het ontbreekt ze aan niets met hun poppenmoedertje E. Wanneer een pop in de wagen wordt gelegd krijgen ze eerst een zacht kussentje eronder, dan een kleedje erop, pop erop en een dekentje.

En sinds we de rommelmarkt bezochten zaterdag hebben de poppen ook een eigen potje. Nu kan E. dus ook een pop meenemen wanneer het tijd is om een plasje te plegen.

E. kreeg van mij een gehaakt poppendekentje. En daar wordt dankbaar gebruik van gemaakt. Ik denk dat het ding tot op de draad versleten zal zijn voor ze het links laat liggen. Voor S. is er ook een dekentje in de maak.

Vakantie tijd

Voorheen was zou ik de zomervakantie omschrijven als een periode waar ik naar aftelde. Wanneer het eindelijk aanbrak ontvluchtten we de drukte van agenda en stad om op een andere locatie rust te zoeken. De vakantie ging voorbij en met gezonde tegenzin keerden we weer terug de drukte in om daar de was weg te werken en het ritme van alledag weer op te pakken.

Dit jaar is dat helemaal anders. We wonen in zo'n prachtige en rustige omgeving dat we hebben besloten om lekker hier te blijven. Terwijl het land in rep en roer raakt om alle spullen in de auto te laten passen en de plek van bestemming te bereiken tellen wij rustig af tot meidenpap volgende week lekker drieenhalve week vrij is. Voor die periode hebben we al wat leuke dingen bedacht om te gaan doen, maar alles staat open en wordt alleen met goedkeuring van buienradar uitgevoerd.

Om eerlijk te zijn hebben we ook al gecampeerd. Een weekend. In een huisje. Dit was omdat B. een weekendje Stoetenslagh had gewonnen met een filmwedstrijd. We hebben dat weekend heerlijk genoten van speeltuin, zwembad, strand en bbq.

Verder hebben we nog een beetje mee kunnen genieten van het vakantiegevoel toen opa en oma samen met oom D. kwamen proefcamperen op de camping om de hoek. Voor mij een nieuwe ervaring om lekker op de fiets bij mijn ouders langs te kunnen gaan -iets wat voor de meesten buren heel normaal is met al die familie netwerken hier, maar voor mij de eerste keer was-. E. en ik moesten allebei een beetje wennen toen we later weer over de camping reden en er iemand anders op 'hun' plekje stond.

Zindelijk

'Ik ben een grote meid. Nu hoef ik geen luier meer aan, maar ik ga het zelf zeggen als ik moet plassen' Die boodschap hebben we heel wat keren gehoord afgelopen week. Vorige week besloot ze op een morgen dat ze wel zonder luier verder kon. Ze zei het tegen opa en oma Knoest en bleef de hele dag droog. Vanaf dat moment vertelde ze keurig wanneer ze naar de wc moest. Iets wat ze al wel eerder kon, maar niet altijd zin in had. Ze kan zichzelf ook al erg goed helpen. Broek omlaag. Billen naar achter schuiven (hele belangrijke). Na afloop afvegen en weer de broek ophijsen. Handen wassen en afdrogen. En toen ik even bij haar kwam kijken na afloop van een plas zag ik dat ze zelf een schoonmaakdoekje had gepakt om de bril nog even schoon te maken (!).

Wat een gemak dat ze naar de wc gaat. En wat besparen we er veel luiers mee :). Vandaag maar even wat onderbroekjes erbij gekocht, want daar heb ik er nu echt wat meer van nodig.

Twee handen op een buik

De meisjes beginnen elkaar steeds meer te vinden. Soms om te kibbelen, maar ook heel vaak om plezier te maken. Steeds vaker komt het voor dat ik mijn activiteit onderbreek om polshoogte te nemen bij de meisjes en dan blijken ze lief samen te spelen. Of zijn ze samen op een stoel gekropen. Zelfs de toiletbezoekjes worden samen gedaan. E. kunnen we sinds een paar dagen zindelijk noemen, ze draagt geen luier (thuis of in de buurt) en geeft zelf aan als ze naar de wc moet. Ze gaat -zoals ze zelf zegt- op de 'grote mensen bacee'. En S. probeert haar kansen te grijpen en gaat ondertussen ernaast op het potje zitten. Als niemand haar helpt om de luier uit te doen gaat ze met kleding en al erop. Ook S. is al bezig met potjes training. Oma Knoest vertelde me dat ze gister de hele middag droog is gebleven en op het potje heeft geplast! Ik heb haar kunstje nog niet gezien, maar de wil is er zeker. En zo lang er nog niets uit komt verzorgt ze zelf de special effects. Pssssssss fluistert ze dan.