Hollen en stilstaan

Met S. is het hollen en stilstaan. Voor een periode weten we precies wat we aan haar hebben en dan ineens breekt er een tijd aan -al dan niet aangekondigt door een fase van huilen- waarin ze zich als een speer ontwikkeld. Ik weet niet meer precies wanneer deze laatste 'groeispurt' begon, maar wat ik wel weet is dat ze in no time veranderd van een dreumes in een peuter.

 Hollen doet ze niet alleen figuurlijk. Sinds ze haar eerste losse stapjes zette ging het bijna gelijk foutloos. Van een paar losse stapjes wandelde ze ineens de kamer heen en weer en moesten we ineens opletten als er een voorbij liep of het E. of S. was. Natuurlijk heeft ze in E. een mooi voorbeeld en komt ze op tal van goeie ideeën, met rennen is ze dus ook al aan het oefenen. Soms wil ze iets sneller dan haar beentjes aankunnen wat al voor de nodige valpartijen heeft gezorgd. Toch horen we haar bijna nooit. Even opkrabbelen en opnieuw proberen.


Houtskool proeven in de speeltuin

S. vind het geweldig om te klimmen. Alles waar E. op klimt, daar klimt S. ook op. Trappen doet ze moeiteloos alleen. Naar boven én beneden kan ze al zonder hulp. Toen ik haar laatst op de overloop zette en even terug naar beneden moest om E. te halen was het traphekje naar zolder niet dicht. Terwijl ik met E. naar boven ging hoorde ik wat gestommel, maar ik zag S. niet op de overloop staan. Ineens zag ik het open traphekje. Mijn hart begon te bonken en door de open zoldertrap probeerd ik te kijken of ze aan het klimmen was. Ik zag haar niet, maar zette E. gauw neer. Deed het traphekje naar beneden dicht en stoof naar zolder. Daar stond ze. Boven aan de trap. Big smile. Trots keek ze me aan en voor mijn ogen (dat was nog het toppunt) begon ze een dansje te doen. 

En dat is S. ten voeten uit. Een pretletter. Altijd lachen, giechelen, gillen van plezier. Wat een heerlijk gezicht en wat een heerlijk geluid. Als S. blij is dan wordt je automatisch ook een beetje blij.

Het communiceren met S. wordt steeds makkelijk nu er allemaal woorden komen. Bal, bam, boem, oh oooh, mama, papa, ja, baam (banaan) zijn de meest gehoorde. En natuurlijk de klinkers van haar eigen naam.

Ze vind het enorm leuk om dingen te doen die grote kinderen doen. In de speeltuin wil ze alles proberen. Zijn we in de stad dan gaat ze met plezier in het autootje, als het autootje begint te bewegen heeft ze de grootste lol.

Het is elke dag weer een zegen om te mogen genieten van onze meiden. En dat doen we dan ook zoveel als we kunnen.