Zwaaien TT

Een aantal keer ging B. zelf op de motor naar de TT. Eén keer was ik ook mee achterop. Afgelopen weekend was het de tweede keer dat we zaterdag 's morgens naar de A28 reden om te zwaaien naar de motors die voorbij rijden. Vorig jaar lag S. in haar maxi cosi en zwaaide E. de armen uit haar lijf. Dit jaar zwaaide S. de armen uit haar lijf en zwaaide E. liever vanaf een afstandje want dat motorgeluid is wel heel hard.

Boltaartje en marsepijn

Zondag waren we op visite bij E. en B. Terwijl de meisjes speelden met grote neven J.,W. en grote nicht K. was er voor ons de gelegenheid om lekker bij te kletsen. Mijn schoonzus vertelde over haar afgeronde studie en nieuwe werk als gewichtsconsulent en we hadden het nog even over haar grote hobby; taarten maken. Het was lekker weer. We zaten in de tuin. Een geslaagde zondagmiddag.

Enthousiast door de foto's van B's mooie taarten ging ik op maandag maar weer eens aan de slag. Ik was al eerder van plan geweest om een boltaartje te maken, met marsepijn te werken en mijn nieuwe kleurtjes te testen.. dus deed ik dat in een kersentaart projectje.

Ik begon met het bakken van een biscuit in een schaaltje dat ik nog had staan (action). Dat ging perfect. Ik vulde de bol met kersenvlaaivulling en lemon curd botercreme. Daarna kwam er een lapje marsepijn overheen. Hier had ik nog niet eerder mee gewerkt, maar ook dat beviel erg goed. Met een pakje van 250 gram (xenos) kwam ik precies uit. Daarna kwamen er wat vlindertjes op die ik maakte van de kant en klare fondant die ik van mijn moeder gekregen had, gemaakt met een (schoon) kleivormpje van de meisjes.

Een geslaagde dag...

De wekker stond om 5.15 uur. Hij ging af en ik was klaarwakker. Ik gunde mezelf 4 minuten om te blijven liggen en toen ging ik zo zacht als het lukte richting de badkamer om te douchen en aan te kleden. Op mijn tenen sloop ik de trap af en raapte mijn spulletjes bij elkaar. Alles was keurig klaargezet dus ging ik richting station waar ik ruim 10 minuten te vroeg aankwam.

Met enige vertraging kwam de trein aan in Utrecht, waardoor ik een kwartier later op de HU was. Precies 5 minuten had ik over om een plas te doen en naar mijn docente te lopen. Ze riep de andere docente erbij. We liepen naar een kamertje ernaast, kozen een plekje en ik haalde de dikke ordner uit mijn tas. We hadden een half uur om mijn portfolio te bespreken. En dat deden we. Competentie voor competentie werd positief beoordeeld en ik gebruikte deze gelegenheid om alle vragen die ik nog over had bij ze neer te leggen.

Toen waren er 29 minuten voorbij en was het tijd voor het eindoordeel. Ik ben geslaagd! Een last viel van mijn schouders en een gevoel van opluchting en blijdschap borrelde op.

De post HBO opleiding kinderoefentherapie was ik begonnen toen B. en ik nog samen met E. waren. We woonden nog in Utrecht en ik werkte nog in Rotterdam. In de tussentijd ben ik zwanger geworden en bevallen van S., zijn we verhuist naar twente en inmiddels heb ik een eigen praktijk in Almelo.

 Vandaag vervolgde ik mijn dag op de HU met een studiedag voor stagebegeleiders en na afloop wandelde ik nog even door de stad. Toen ik 's middags weer naar huis ging kon ik van een afstand de vlag al zien wapperen. Via een sms had B. me al laten weten dat hij trots op me was en thuisgekomen werd ik ook nog verwend. Samen met de meisjes had hij een mooie armband uitgezocht en na het eten, genoten we samen van een lekkere ijstaart.

Zonder B. was ik waarschijnlijk helemaal niet zover gekomen, daarom is een bedankje wel op z'n plaats.

Lievie, ik wil je bedanken dat je me de ruimte geeft om mezelf te ontwikkelen op een manier die bij me past. Dat je me helpt om het overzicht te houden als ik dat even kwijt bent. Dat je me een duwtje in de rug geeft als ik dat nodig heb (zelfs als ik me weer eigenwijs gedraag). En dat je trots op me bent. I love you!!!

Hollen en stilstaan

Met S. is het hollen en stilstaan. Voor een periode weten we precies wat we aan haar hebben en dan ineens breekt er een tijd aan -al dan niet aangekondigt door een fase van huilen- waarin ze zich als een speer ontwikkeld. Ik weet niet meer precies wanneer deze laatste 'groeispurt' begon, maar wat ik wel weet is dat ze in no time veranderd van een dreumes in een peuter.

 Hollen doet ze niet alleen figuurlijk. Sinds ze haar eerste losse stapjes zette ging het bijna gelijk foutloos. Van een paar losse stapjes wandelde ze ineens de kamer heen en weer en moesten we ineens opletten als er een voorbij liep of het E. of S. was. Natuurlijk heeft ze in E. een mooi voorbeeld en komt ze op tal van goeie ideeën, met rennen is ze dus ook al aan het oefenen. Soms wil ze iets sneller dan haar beentjes aankunnen wat al voor de nodige valpartijen heeft gezorgd. Toch horen we haar bijna nooit. Even opkrabbelen en opnieuw proberen.


Houtskool proeven in de speeltuin

S. vind het geweldig om te klimmen. Alles waar E. op klimt, daar klimt S. ook op. Trappen doet ze moeiteloos alleen. Naar boven én beneden kan ze al zonder hulp. Toen ik haar laatst op de overloop zette en even terug naar beneden moest om E. te halen was het traphekje naar zolder niet dicht. Terwijl ik met E. naar boven ging hoorde ik wat gestommel, maar ik zag S. niet op de overloop staan. Ineens zag ik het open traphekje. Mijn hart begon te bonken en door de open zoldertrap probeerd ik te kijken of ze aan het klimmen was. Ik zag haar niet, maar zette E. gauw neer. Deed het traphekje naar beneden dicht en stoof naar zolder. Daar stond ze. Boven aan de trap. Big smile. Trots keek ze me aan en voor mijn ogen (dat was nog het toppunt) begon ze een dansje te doen. 

En dat is S. ten voeten uit. Een pretletter. Altijd lachen, giechelen, gillen van plezier. Wat een heerlijk gezicht en wat een heerlijk geluid. Als S. blij is dan wordt je automatisch ook een beetje blij.

Het communiceren met S. wordt steeds makkelijk nu er allemaal woorden komen. Bal, bam, boem, oh oooh, mama, papa, ja, baam (banaan) zijn de meest gehoorde. En natuurlijk de klinkers van haar eigen naam.

Ze vind het enorm leuk om dingen te doen die grote kinderen doen. In de speeltuin wil ze alles proberen. Zijn we in de stad dan gaat ze met plezier in het autootje, als het autootje begint te bewegen heeft ze de grootste lol.

Het is elke dag weer een zegen om te mogen genieten van onze meiden. En dat doen we dan ook zoveel als we kunnen.

Appelkuche

Onderstaand recept is van een 'eigen' baksel. De basis is een (supersimpel) cakerecept wat ik eigenlijk nooit gebruik om zomaar cake van te bakken, maar waar ik vanalles doorheen mik. Appel. Appel en rozijnen. De toplaag is hetzelfde als de bovenkant van kuche.

Kuche ken ik van vroeger. Als kind bakte mijn moeder eens in de zoveel tijd kuche. En wanneer we mochten kiezen op onze verjaardag bijvoorbeeld dan was er een goeie kans dat ik voor kuche ging. Tot voor kort had ik het nog nooit ergens anders gegeten dan van mijn moeder. Maar nu we vlak bij Duitsland wonen heb ik het inmiddels bij een bakkertje gevonden. Butterkuchen.

Omdat de bovenkant van kuche onwijs lekker is, maar ik het met mijn combi apparaat niet de moeite vind om kuche te maken, besloot ik op een dag om de kuche toplaag op een appelcake te proberen. Het was een succes. De appelcake is redelijk nat en fris van smaak, de toplaag knapperig en zoet. Hmmm.
Ik bakte het als toetje voor een man of 16 die na een mannendag geocashen bij ons soep en broodjes kwamen eten, daar viel het in de smaak. Ik bakte het voor mijn ouders en broertje die bij ons in de buurt kwamen camperen en ook zij waren positief.

Nodig:
Basiscake
250 g boter
250 g suiker
250 g bloem
3 eieren
1 zakje vanillesuiker
1 snufje zout
(Toevoegen: bv 1 appel en een handje rozijnen of 2 appels, geschild en in kleine blokjes)

Kuche toplaag
1 eigeel
suiker
geschaafde amandelen
boter

Werkwijze
Cake
* Boter, suiker, vanillesuiker en zout goed mixen tot egale massa
* Eieren erbij en weer goed mixen
* Bloem er bij en weer goed mixen
* Toevoeging naar keuze er voorzichtig doorheen lepelen

*Cakevorm (ik gebruik een ronde springvorm) invetten en bestuiven met bloem.
*60 min. op 160 graden bakken (na 50 min. even eruit halen om toplaag erover te verdelen)

Toplaag
* Eigeel in een schaaltje roeren, ondertussen net zoveel suiker toevoegen tot het kruimelig wordt.

*Na 50 minuten cake uit de oven halen. Eimengels erover verdelen. Amandelschaafsel erover strooien. Kleine blokjes boter over de bovenkant verdelen.
*Terug in de oven en de boel afbakken.

Als de bovenkant nog niet mooi gekleurd is na de laatste 10 minuten dan zet ik m nog even kort heel hoog tot het er mooi uitziet.

Haken

Ik had het nog nooit gedaan en had ook geen idee hoe het moest. Maar ik las erover en zag zoveel leuks dat ik het wilde gaan proberen. Ik had niets in huis en ging op pad. Bij een kraampje op de markt vroeg ik of de koopman haaknaalden verkocht. Dat deed hij en hij vroeg me welke maat ik nodig had. Ik keek hem even schaapachtig aan en zei dat ik dat eigenlijk niet wist. Ik had het nog nooit gedaan. Toen was het zijn beurt om even schaapachtig te kijken. Hij legde me uit dat ik het nummer bij mijn wol kon vinden en dat 3,5 wel een gangbare maat was. Ik had nog helemaal geen wol gekocht, dus besloot voor 3,5 te gaan.

Met een enkel filmpje van youtube en tutorial wist ik ineens hoe je begint, hoe je losse en vaste steken maken, stokjes en hoe je dat kunt combineren tot vanalles.

Haken is inderdaad zo verslavend als 'ze' zeggen. Breien heb ik nooit onder de knie gekregen op zo'n tikketikketik manier, maar haken gaat al in rap tempo. Het is zo makkelijk (in tegenstelling tot veel andere hobbies waar je vanalles voor nodig hebt) om een bolletje en een naald te pakken en te kunnen starten en stoppen wanneer je wilt.

Ik maakte een granny square van 13 toeren met een schulprandje eraan. Ik haakte een stevig hengseltje en naaide er een binnentasje in met rits. Toen had ik een perfect minitasje waar mijn portemonnee, bril, sleutels en telefoon in passen. Ik kan m alleen niet zelf dragen als E. in de buurt is, ze is zo weg van het ding dat ze het van hot naar her sleept.

Kraamvisite

Hoera! F. heeft een broertje. Maandag kregen we het telefoontje dat J. was geboren en vanaf dat moment kon ik niet wachten om een kijkje te nemen bij het kleine schatje.

Vanavond was het zover. We hadden voor J. een konijn gemaakt van fleece met een klein fleecekleedje erbij en voor F. namen we een bal mee. Een aantal dagen geleden mocht E. van mij even kijken of het konijn wel lekker kon knuffelen en volgens haar was dat het geval. Eigenlijk wilde ze m niet meer loslaten. Maar ze moest toch van mij, want ik maakte nog een broekje voor de grijze knuffel.

Vanaf het moment dat we aankwamen verandere E. in een soort minimoedertje. Ze wilde J. dolgraag op schoot en ging keurig stil zitten met haar rug tegen de rugleuning. Wanneer ze iets wilde zeggen deed ze dat met zo'n zacht piepstemmetje dat het bijna niet te verstaan was en tussen door aaide ze af en toe zijn kleine koppie of gaf ze een kusje.

Een jaar of 5 geleden fantaseerden we met ome Sjaak en tante Sjaan over de toekomst. We zaten met z'n viertjes op het strand en stelden ons voor hoe we later op het strand zouden zitten met 6 kinderen om ons heen. Het is niet te geloven hoe hard de tijd vliegt. Inmiddels stappen S. en F. al vrolijk door de kamer (lees: klimmen op tafeltjes en vallen van trapjes) en zijn er al 4 kinderen...

Toen ik vanavond even mocht genieten met J. op de arm dacht B. wat te horen klapperen.. Ik heb zelf niets gehoord. Maar we zullen over 5 jaar nog eens terugblikken :)

Koprol

Mijn eerste berichtje op deze blog noemde ik Koprollen. Het eigenlijke onderwerp was toen nog knakworstjes. Deze keer wil ik het juist over de ouderwetse koprol hebben. Je staat voor een mat, zet je handen erop, richt je hoofd tussen je benen en rolt vooruit.

E. kan het sinds kort. Ze doet het helemaal zelf en vindt het erg leuk. Op een mat, op de grond, op het gras of in de zandbak. Het maakt haar niet uit of er plek is of niet, of S. net voor haar langs loopt of niet, als ze het in haar koppie krijgt gaat ze rollen.

Toen E. trots aan meidenpap liet zien dat ze het kon, leek het ons leuk als B. het ook even zou proberen. De matjes lagen op de grond, maar B. bedankte vriendelijk. Hij zei: 'mama doet het wel even'. Makkelijk als ik ben liep ik naar het randje van de mat. Ik ging door mijn hurken. Zette mijn handen neer. Slik. Wat ziet dat er hard en hoog uit! Ik had het kunnen doen, ik had kunnen doorzetten. Ik deed het niet. Het maakte E. niets uit. Ze was allang blij dat er weer plek was voor haar eigen koprol. Maar het werd me weer even duidelijk dat mijn rol die van een moeder is, en als moeder doe je weer hele andere dingen.

Handen op de mat en rollen maar...

Okee, de bigsmile is niet vastgelegd, maar de koprol staat erop:)

Verse eitjes en chicken run

Ter vergelijking 1 gekocht ei

We hebben er even op moeten wachten. De geboorte van ons eerste eigen kippen eitje. Een aantal weken geleden kwam op dinsdagavond het verlossende telefoontje van B.. Er lag een eitje in het hok. Niet veel later begon ook kippie 2 mee te leggen, en een paar dagen geleden deed ook het derde kipje mee. Het tweede krieltje begon met een heel (heeel) klein eitje, kleiner dan gemiddeld paaseitje. Maar hun gewone maat is net een slagje kleiner dan een 'koop ei'.

Het is zoo leuk om kippen te hebben. Elke keer is het weer een verrassing of er al een eitje ligt.

Het zijn wel boefjes. Wie de film Chicken Run gezien heeft maar zelf geen kippen kent, denkt misschien dat die karaktertjes zwaar overdreven zijn. Ik weet inmiddels wel beter. De laatste tijd zagen we onze kippen al regelmatig met elkaar smoezen. Wanneer we de tuin inliepen waren ze druk in overleg en zodra onze eerste stap over de drempel gezet was begonnen ze nonchalant rond te scharrelen alsof er niets aan de hand was. Wij zijn niet gek, dus we wisten dat ze wat in hun schild voerden. Zo nu en dan werd er wat aarde heen en weer verplaatst en op een dag zat er een kip aan de andere kant van het gaas. Een dag later heb ik ze betrapt. Ik kwam precies op het goede moment, want ik zag nog net hoe ze vanaf de buitenkant het gat onder hun kippengaas weer aan het dichtgraven waren. Ze stonden met zn allen naast de ren en terwijl de een hun sporen aan het wissen was zat een ander te graven in de tuin en een derde was insecten uit het gras aan het eten.

Ondanks dit opstandige gedrag.. ik had niet verwacht dat ik ze zó leuk zou vinden. Maar als je kletst kletsen ze terug, ze verwerken een hoop afval, ze geven er eieren voor terug en als we ze willen aaien blijven ze gewillig zitten. Welk ander huis(tuin)dier kan daar nou aan tippen?