Nachtwerk

Wat betreft de nachten hebben wij hier niets te klagen. Met twee meiden van één en twee jaar, die samen op een kamer slapen, hebben wij het eigenlijk erg goed getroffen. Zodra de meiden 's avonds slapen hebben wij rust totdat de volgende dag begint. Okee, soms is dat ons wel wat vroeg.. maar meestal begint de dag rond half zeven en dat is ook ons ritme.

Maar van zaterdag op zondag was me een nacht. Het begon eigenlijk niet veel anders dan anders. Op een gegeven moment dacht B. dat S. lag te spugen in bed -dat had ze overdag ook gedaan- maar een blik in de prinsessenkamer wees uit dat alleen E. wat had gekucht. Maar na middernacht begon het. De eerste keer begon E. te huilen. Ik ging kijken en haar deken was eraf. Lekker ingestopt en weer in bed. Dat viel mee. Niet veel later was het weer mis. Ik weet eigenlijk niet meer precies waarmee het toen begonnen is. Het kan de deken geweest zijn of misschien was het snot.
Hoe dan ook, E. kon niet meer slapen. En als E. niet kan slapen, dan zegt -of huilt- ze dat ook graag vaak en hard. Ze kruipt gauw onder haar dekens vandaan om ervoor te zorgen dat ik haar niet in haar bed achter laat. Nou was dat niet de eerste keer. Vaak helpt het om even te knuffelen, een of twee liedjes te zingen en dan weer rustig neer te leggen. Zondag ochten echter niet. Ze wilde graag op schoot zitten, knuffelen, zingen, noem maar op.. maar zodra ik aanstalten ging maken -wat voor aanstalten dan ook- hoorde ik het bekende 'Ik kanniet slaaaaaaapen...'.
Het enige belangrijke wat ik haar verder heb horen zeggen was: 'Ik heb trek in mijn buik'. Dat leek me vrij sterk na het avondeten dat ik haar heb zien wegwerken, maar ik kon me voorstellen dat ze wel dorst had.. dus ook een glaasje water hebben we geprobeerd.

Ik heb eerlijk waar een paar pogingen gewaagd of haar terug in bed te krijgen, maar het enige effect was brullen, gillen en krijsen. Nou heb ik ook heus wel eens naar schatjes gekeken en Super Nanny. En ik weet echt dat mijn 'plan B' geen oplossing was voor het probleem. Maar goed. S. lag ook nog in dezelfde kamer die wilde ik maar wat graag door laten slapen. En B. lag de kamer ernaast en ook hij zou niet erg blij worden als ik E. gillend in haar prinsessenbedje zou laten liggen om half drie 's nachts om te wachten tot de wolken zouden wegtrekken. Bovendien werd ik ondertussen behoorlijk moe en hee, Super Nanny was toch niet in de buurt. Dus kroop ik gezellig bij E. in haar prinsessenbed.

Dit was best even fijn, want op ons eigen bed na heeft E. het lekkerste bed dat ik ken. Dus daar lag ik warm onder de deken. Heel even had ik nog de hoop dat E. naast mij in slaap zou vallen, zodat ik zachtjes er tussenuit kon knijpen en mijn eigen bed in kon. Die hoop was snel vervlogen. Mijn tweede hoop -dat zij zachtjes zou puzzelen en lezen in bed terwijl ik naast haar in slaap zou vallen- was ook snel verdwenen.

Sterker nog, het werd een rollercoaster aan emoties die vroege zondagmorgen. Het ene moment kon ze me nogal op de zenuwen werken -bij veel herrie en drukte en toen ze bijvoorbeeld voor haar tiende keer met haar hoofd tegen de muur aan knalde- en het volgende moment was ze weer poeslief -ging ze me zachtjes over mijn wangen aaien en kusjes geven-. Op het punt dat ik er bijna helemaal klaar mee was stak ze een voor een haar vingers op om de namen van de nieuwe kipjes op te sommen. Lief en trots keek ze me aan, ze wilde gewoon zo graag wat aandacht.

Hoe lief ze ook is, ik kon er niets aan doen dat ik ieder uur een beetje chagrijniger werd. Ik besloot over te schakelen naar 'plan C'. Met E. onder de ene arm en haar dekbed onder de andere arm togen wij de trap af. Alle herrie en drukte boven was mij genoeg en slapen zat er toch niet meer in. Dan liever E. vrij laten spelen en met een beetje geluk kon ik een dutje doen op de bank.
Dat geluk had ik echter niet, want van al haar speelgoed koos E. haar 'jip en janneke picknick koffertje' en ging ze een kopje thee voor me maken en wat te eten. Dus liggend op de bank werd ik uit mijn slaap gehouden doordat ik elke paar minuten een hapje of slokje kreeg aangeboden (lees: door mijn lippen kreeg geduwd).

Na twee koppen thee en bordjes eten van E. te hebben gekregen ben ik warme melk voor haar gaan maken. Ze heeft het achter elkaar opgedronken en bij een nieuwe poging haar in bed te leggen is ze akkoord gegaan. Om kwart voor vijf ging ik vermoeid maar erg blij -dat ze eindelijk weer lag- mijn bed weer in.
Zes uur (!) begon S. Die had een heerlijke nacht achter de rug en vond het duidelijk genoeg. Deze keer ben ik gelijk naar beneden gegaan. En terwijl S. verder speelde met de bordjes en bekertjes op tafel kroop ik weer op de bank. En het werd licht. En het was dag.

Maar dit is nog niet eens het einde van het verhaal. Natuurlijk dacht ik mijn slaap wel in te halen tijdens het middagtukje. Maar hoewel de meiden heerlijk gingen slapen verliep ook het middagdutje niet zoals gepland. Ik lag net in bed toen ik een knal hoorde en E. begon te huilen. Zul je altijd zien, leggen we elk slaapje drie hoofdkussens en een dekbed naast haar bed voor het geval ze er mogelijk eens uitrolt. Valt ze precies op het moment dat ik dat vergeten ben.
Zat ik al zo met mijn hoofd bij mijn eigen bed dat ik haar zonder 'vangnet' heb neergelegd, en rolt ze uitgerekend dat moment uit haar bed. Op haar lip. Op een of andere manier landt E. altijd op haar lip als ze valt. Na wat troostende woorden en een knuffel mocht E. met haar prutlip in het grote bed komen liggen. En daar hebben we zowaar allebei vijf kwartier geslapen.

Meet Appelmoes and sisters

Gisteren zijn wij verblijd met de komst van Appelmoes en haar zusjes Spanje, Joris en Tuinhekje.
De schatjes werden opgehaald door B. en mochten daarna hun eerste nachtje in hun nieuwe onderkomen doorbrengen. Met veel liefde hebben we ze voorzien van opfokkorrels, grit en water. We hebben ze neergelegd op een bedje van hennep en vast stro in hun broedkastje gelegd. Ze gingen heerlijk tegen elkaar aanliggen en we zijn nog een paar keer gaan kijken.
Als ze er zelf zin in hebben mogen ze vandaag even buitenspelen in hun ren. Het zijn vier droppige grijze pluizenbolletjes. Ik wist niet dat kipjes zo schattig konden zijn!

Kiekeboe

Met de oppas houden we een boekje bij. In dat boekje schrijven we heen en weer zodat niet alles mondeling hoeft te gebeuren bij het brengen en halen. Oma Knoest vindt het leuk om uitgebreid te vertellen wat de kinderen die dag gedaan hebben. Dat is voor ons dus elke keer weer leuk om te lezen aan het einde van een oppas dag. Afgelopen dinsdag hebben de meiden koekjes gemaakt en vandaag zijn ze de koekjes aan het versieren. Een leuke dag dus, want E. is dol op koekjes maken,versieren en opeten. We hebben de afgelopen weken al meerder malen cakejes gebakken, koekjes gebakken en gister hebben we nog een brownietaart gemaakt. En nu gaan de meiden dus ook nog bij opa en oma Knoest met koekjes in de weer.

Vorige week moest ik erg lachen om een paar regels in het boekje:
'S. vindt het erg leuk om met een doek over haar hoofd rond te kruipen.'
Ik vond het zo grappig omdat dat S. ten voeten uit is. Het begon met een kledingstuk dat ze aan wilde trekken. Ik geloof een rompertje dat ze over haar hoofd probeerde aan te doen. Dat lukte niet precies zoals bedoeld. Maar toen ontdekte ze hoe leuk dat was. Zo'n lap over haar hoofd. Ze begon te kruipen en ook dat vond ze erg leuk. Tegenwoordig doet ze dat dus te pas en te onpas. Wanneer ze maar iets van een doek kan vinden dan hangt ze het over haar hoofd en gaat ze zonder zicht rondkruipen.

Andere vormen van kiekeboe vallen ook erg in de smaak. Regelmatig gooit ze met een wijds gebaar haar handen voor haar ogen wanneer we aan tafel zitten. Sterker nog, met haar handen bedekt ze haar hele gezichtje. Natuurlijk komt dat gezicht vervolgens weer lachend tevoorschijn.

Grote mensen

'... omdat mama het zegt' vind ik een vrij goed argument. Toch probeer ik bij het verbieden van dingen aan de meiden zoveel mogelijk toe te lichten waarom ze iets niet mogen. Doe dat maar niet, dat is gevaarlijk. Als je daarop klimt dan gebeurd er dit.. enz.

Soms maak ik het mezelf wat makkelijker door de 'grote mensen' te onderscheiden van de kinderen. Nee E. jij mag dit drinken niet, dat is alleen voor grote mensen. Als je later groot bent...

Maar E. wil nu al graag groot zijn en zo gedraagd ze zich ook. Gelukkig heeft ze een zusje waar ze over kan moederen, want dat is toch net wat echter dan over haar poppen. We horen haar regelmatig haar zusje roepen, lokken, uitnodigen om haar kant op te komen. Ze legt S. haarfijn uit wat wij haar hebben uitgelegd een aantal uur eerder (bijvoorbeeld dat we kippen krijgen, maar dat we nog eerst het kippenhok moeten kopen).

Van de week liep E. naar de gang. Ze deed de tussendeur open en van afstand hoorden we S. in sneltreinvaart dezelfde kant op kruipen. Voordat E. de deur voor haar neus dichttrok zei ze nog snel tegen S.: 'Nee S., kom jij maar niet. De gang is alleen voor grote mensen!'

Kippen

Morgen gaan we ze halen. Eindelijk is het zover en hebben we een mooi plekje voor ze. B. en ik zijn normaal gesproken binnen onze grenzen redelijk impulsief. Wanneer we hebben besloten dat we iets willen kopen of we denken er al even over na dan weten we dat het risicovol is om de stad in te gaan, omdat we dan waarschijnlijk thuiskomen met iets nieuws. Bij internet shoppen werkt dat alleen anders omdat er een levertijd op kan zitten en je dus wel moet wachten tot het 'eindelijk' zo ver is.

Zo ging dat met ons nieuwe kippenhok. Wij vonden het nogal lang duren, maar voor de meiden (met name E.) was het wel goed, die hebben rustig aan het idee kunnen wennen. In de tussentijd hebben we veel over kippen gepraat, is de kippenencyclopedie binnengekomen - die veruit het meest door E. 'gelezen' wordt -, hebben we de kipjes een keer bekeken (en ook de jongere broertjes en zusjes die ook heel schattig waren)en hebben we allerlei materialen aangeschaft om het hok straks mee in te richten.

Gister kwam ie binnen. Gisteravond is ie in elkaar gezet en geschilderd. Vandaag kan ie drogen. En morgen is het zover. Dan halen we ze op. Vier prachtige parelgrijze zijdehoenders, krielkipjes. Ik heb er zin in.

Nieuwe wekker

E. en S. hebben sinds kort een eigen wekker. Een mooie zilverkleurige met roze glittertjes. Deze wekker kregen ze niet zomaar, maar met een hele goede reden. Nu E. zelf haar bed uit kan en onze kamer op kan werden de nachten korter en de ochtenden vroeger. Rond half zes ging bij ons het licht aan en hoorden we 'ik kan niet meer slapen', vervolgens kroop E. bij ons erin en begon ze te praten, stoeien, klimmen of waar ze zin in had.

De nieuwe afspraak die we gemaakt hebben is: als je wakker wordt mag je lekker op de prinsessenkamer spelen, en als de wekker gaat mag je naar de grijze kamer komen en bij papa en mama in bed kruipen. Ze is er zelf behoorlijk enthousiast over en heeft het ter verduidelijking al vaak aan mij verteld.
'Nu doet de wekker tikketikketikketik (fluisterend), dus nu ga ik een tukkie doen. Als de wekker gaat piepen mag ik naar papa en mama toe.'

Avond één met de wekker heb ik het haar duidelijk uitgelegd. Het werd goed ontvangen en aangezien de vermoeidheid al was toegeslagen ging ze ook lekker liggen in haar bed. Ik ging naar beneden, alles voor elkaar. Toen b. en ik echter een paar uur later boven kwamen zagen we het. Daar lag ze. In haar zacht roze geblokte slaapzakje overdwars op 'het grote bed'. Was ze zelf naar de grijze kamer geschuiveld op het grote bed geklommen en met optrokken knietjes lag ze er als een slakje te slapen.

Inmiddels zijn we een paar nachten verder en hebben we redelijk weinig gebruik gemaakt van de wekker, omdat ze langer uitslapen. Geen probleem dus. Die wekker komt vanzelf van pas.

Oogjes

Toen E. en S. geboren waren zijn we trouw gestart met de vitamientjes. Druppeltje hier en druppeltje daar zouden ervoor zorgen dat botten en tanden sterk worden. Dit ging prima, maar echt leuk vond ik de verplichting niet. Zeker toen de druppeltjes steeds langzamer hun glazen potje uit kwamen en ik dus ruim de tijd moest inplannen voordat ze keurig samen op het kinderlepeltje lagen.
Ineens bedacht ik me dat er ook pilletjes waren met vitamine D. Bij de drogist bleek dat inderdaad het geval en blij ging ik naar huis met een potje met 200 kleine pilletjes. Tot nu toe hebben E. en S. helemaal geen problemen met pilletjes. Als het via de mond naar binnen mag tenminste. Vanaf het begin werden de witte rondjes al goed ontvangen. Ze vallen zelfs zo in de smaak dat E. aan haar eigen 'oogjes' niet altijd genoeg heeft en nog even bij S. gaat bedelen. Maar nee, met een haarfijne pincetgreep plukt S. ze een voor een van haar tafeltje om ze zelf weg te werken. Een welkome aanvullen op onze -sinds kort in het leven geroepen- vitamine afdeling. Want wanneer mijn eigen vitaminetablet nog rustig het water laat bubbelen en verkleurt, heb ik in mum van tijd de meiden voorzien van hun dagelijkse pilletjes.

Hieperdepiep

Ze is 1 geworden. Dat was natuurlijk een moment om terug te kijken naar het afgelopen jaar. Wat een heerlijk gevoel dat die bevalling nu alweer zo lang geleden is. En ook de borstvoeding, borstontsteking en alle andere gemakken die daarbij horen. Maar wat is het gek te bedenken dat die kleine stoere meid een jaar geleden nog zo'n klein hummeltje was.

Het was een leuke verjaardag voor S. ze heeft allerlei nieuw speelgoed gekregen en (voor haar veel interessanter) de dagen rondom haar verjaardag erg veel cakejes gegeten. Ze kreeg visite van opa en oma V, opa en oma Knoest, tante Sjaan met F., en de hele familie A. Een drukte van jewelste dus aan het eind van de middag, waarna de meisjes heerlijk zijn gaan slapen om te dromen over al het moois.

Opstaan

Een paar weken geleden gebeurde het voor het eerst. Half wakker waren B. en ik in de badkamer om ons klaar te maken voor de nieuwe dag. De douche stroomde en door dat geluid duurde het even voor we het in de gaten hadden. Maar uit het niets stond E. bij ons in de badkamer.

E. slaapt al maanden in een eenpersoons bed, waar ze dus ook zelf uit kan klimmen als ze wakker is. En hoewel de deurkruk van de prinsessenkamer omhoog gericht is, is ze groot genoeg deze zelf open te maken. Het viel dus ook te verwachten en ineens was het moment daar. Het is voor ons een hele nieuwe fase want tegenwoordig kan E. dus zelf bepalen wanneer de dag begint.

Gisterochten en vanmorgen bijvoorbeeld werd ik wakker doordat het grote licht van onze slaapkamer aanging. E. kwam dolblij naar ons bed om er nog even bij te kruipen.

Ik herinner me nog goed hoe vaak ik wakker ben geworden doordat mijn moeder mij kwam wakker maken, nu word ik 's morgens wakker gemaakt door mijn dochter. Maar ik wacht rustig mijn tijd af. En dan ben ik degene die 's ochtens het licht aandoet. Ik weet alleen nog niet wat gunstiger is om de dag mee te beginnen :)

Verrassing!

Nu de meiden groter worden komen we steeds vaker voor verrassingen te staan. Samen kunnen ze er echt iets van. Bijvoorbeeld:
- Van de week was ineens de sleutel uit de deur van de keukenkast spoorloos -die er normaal nooit uitgaat-. Toen B. het tostie apparaat wilde pakken, was de deur op slot en de sleutel pleite. E. had het gelukkig keurig opgeborgen in het laadje waar wij normaal gesproken de sleutels van het dressoir in leggen (zodat S. er niet bij kan).
- Toen ik vorige week een plas wilde plegen, keek een vrolijk geel badbootje mij aan vanuit het toilet (actie van S. die graag de badkamer in klimt om met badspeeltjes te strooien).

E. spande gister toch wel de kroon. Ik was net aan het 'fietsen' (voor zover dat lukte met die stormachtige wind) toen ik een telefoontje kreeg van B. 'Het is hier een ravage....'. Nou was B. druk aan het klussen met de trap dus in eerste instantie dacht ik even dat er een tree verrot was en hij erdoor was gezakt (of iets in die trant). Maar toen kwamen de verklarende woorden 'E. heeft de talkpoeder te pakken gekregen'.

Thuis gekomen stond E. -inmiddels in haar luiertje- bij een wit bestrooid bed. De hele bus was leeg en ook de haarlotion was opgegaan. Beide van zwitsal, dus gelukkig rook het wel lekker. Terwijl ik de hele mikmak bij elkaar raapte en probeerde op te frissen durfde ze zelfs te vragen 'mama, mag ik nog een beetje poedersuiker alsjeblieft?'.

Even later was ik in de badkamer aan de slag. In bad lagen nog de bepoederde kleren van E.. S. was in de badkamer geklommen en stond aan het bad. In eerste instantie speelde ze met de badspeeltjes, even later keek ik opzij en had ze zelf haar broek uitgetrokken en gooide ze het bij de kleren van E. (!!!).

Wat worden ze snel groot.
Met die zin zou ik elke log wel af kunnen sluiten.

Is je deur nog op slot?

Het is kwart voor zeven en de meiden liggen al op bed. Papa is boven aan het klussen. Het nieuwe bureau bevat erg veel schroefjes, rondjes, staafjes en dopjes.. dus dat is nog een behoorlijk karwij. Normaal gesproken als de meiden net op bed liggen loop ik rond met oren op steeltjes om te voorkomen dat het gejammer van de een ook de ander weer wekt. Wanneer B. boven aan het klussen is let ik wat minder op. Dit komt doordat 1: B. altijd de radio aanzet, dus 9 van de 10 keer dat ik iets hoor is het muziek en 2: B. boven is, dus wanneer ik nodig ben krijg ik vanzelf een seintje.

Vanavond loop ik met mijn sopdoekje nog een rondje door het huis. Bij de deur naar de trap hoor ik de muziek waar B. naar luisterd. Even blijf ik staan. Dan doe ik zachtjes de deur open. Ik sluip naar boven. Vanavond heeft B. de radio niet aan. De deur van de kamer waarin hij bezig is staat open. Hij kijkt om het hoekje en ik zie een big smile. Vanuit de prinsessenkamer horen we E. zingen. Ze zingt zo hard ze kan.

Is je deur nog op slot?

Is je deur nog op slot?

Van je kr kr kr,

maak hem open voor God.

Want de Heer wil bij je wooooooooonen,

en dan ben je nooit alleen.

Je hart is net een huisje,

waar het gezellig is.

Maar het is er nog zo donker,

er is iets wat ik mis.

J.

Sinds E. en S. naar hun nieuwe gastouders gaan leren ze daar ook verschillende kinderen kennen. S. heeft kennis gemaakt met T. Dit jongetje speelt ook in de box en als S. op de grond wordt losgelaten kruipt ze direct naar hem toe.

E. is helemaal weg van J.. J. is drie jaar en heeft vanaf dag 1 grote indruk op haar gemaakt. Volgens opa en oma gooide hij al zijn charmes in de strijd en werkte dat gelijk bij E. Toen ik E. voor de tweede keer wegbracht liepen we 's morgens door het dorp. Ik vroeg E. : 'wat ga je vandaag doen?'. Haar antwoord: 'met J. kleien'. Zo begon er wat te bloeien.

Nu hoor ik van papa dat J. erg leuk is, dat ze elkaar al regelmatig kusjes geven en kluttelen (knuffelen).

We kunnen er bij het avondeten thuis openlijk over praten en E. geeft zonder problemen toe dat ze verliefd is en later met J. wil trouwen.

Zonnestraaltjes

Normaal gesproken zie ik de meiden op dinsdag voor het laatst als ik ze wegbreng naar hun gastouders (half 8 's morgens). Tegen de tijd dat ik 's avonds na mijn werk uitgeteld op mijn stoel bij het kacheltje neerplof liggen de meiden al door papa gewassen en gestreken in bed.

Gister was ik vroeg naar huis gegaan met migraine. Met een emmertje naast mijn bed lag ik dan slapend, dan weer wakend, te wachten tot de hoofdpijn zou zakken. Voor het slapen gaan kwam B. met de meiden naar 'het grote bed'. Mijn eerste gedachten toen het licht aan ging waren nog niet zo blij. Maar toen keek ik over het randje van het dekbed. Eerst kwam S. aangetijgerd. Big smile en big hug. Ondertussen kwam ook E. er aan. Ik werd bedolven onder de kusjes. Alle kusjes werden eerlijk verdeeld over mijn wangen en rest van mijn gezicht. Terwijl S. naar bed ging mocht E. nog even bij mama in het grote bed liggen.
Het moment met de meiden maakte mijn dag meer dan goed.